Μια συνάθροιση σαν στο χωριό

Το κυριακάτικο ηλιόλουστο μεσημέρι του Νοέμβρη μοιάζει με γιορτή, μες στο μικρό καφέ μιας αθηναϊκής γειτονιάς στην Ηλιούπολη με τους ήχους παιδικών φωνών μέσ' από την κοντινή παιδική χαρά, έχει μαζευτεί μια παρέα χωριανών μας, όπου ακούει ευλαβικά διηγήσεις καταγράφοντας τις ιστορίες, τις παραδόσεις και τους θρύλους από τη ζωή του χωριού. Η ψυχή της παρέας, ο Χριστόφορος Κρίκος αφηγείται ξεχασμένες ιστορίες έχοντας στο πλάι του τη σύζυγό του Παρθένα, συνοδοιπόρο στις παραδόσεις αυτές, ο οποίος, ενώ εξιστορεί, κρατά και μια ταμπέλα της ταβέρνας του χωριού σα λάβαρο υπενθυμίζοντας έτσι, ότι το καφενείο και η πλατεία του χωριού είναι στις καρδιές τους, ως τόποι συναθροίσεων.

Καθώς οι αφηγήσεις γίνονται ανάμεσα σε γέλια και πειράγματα, όλοι νιώθουν σα να έχουν επιστρέψει στο χωριό, σαν ένα ταξίδι στο χρόνο, με τις ώρες να κυλούν πάνω από τις διηγήσεις κι ενώ μεγαλώνει η λαχτάρα επόμενης συνάντησης, που θα γίνει στην πλατεία του χωριού.