Θεοτόκος

Το χωριό μας τιμά την Υπεραγία Θεοτόκο στον εορτασμό της Κοιμήσεως Της τον Δεκαπενταύγουστο με τούτο το εξωκκλήσι, που ανεγέρθηκε το 1920. Ναός πετρόχτιστος, απλός αλλά φροντισμένος, φέρει πάνω από τη νότια είσοδο ανάγλυφη επιγραφή με το όνομα του κτήτορα “Δ. Ν. Μυζήθρα”. Στη βόρεια πλευρά του χωριού, πάνω από το ρέμα Κατσώνη και στο δρόμο προς Πανταβρέχι, εκεί που βρίσκεται ο ναός, καθιερώθηκε το τοπωνύμιο “Θεοτόκος”. Μάλιστα, σύμφωνα με προφορικές και άλλες πηγές, πριν τη θεμελίωση του συγκεκριμένου ναού προϋπήρχε στον περιβάλλοντα χώρο το νεκροταφείο του χωριού εκείνης της εποχής.

Εξάλλου, σύμφωνα με μια προφορική παράδοση, μετά την μάχη της Καλιακούδας στις 28 - 29 Αυγούστου 1823, στην ίδια τοποθεσία βρέθηκε ένα απόσπασμα μανιασμένων οθωμανών, όπου αφού διάβηκαν τον Κρικελλοπόταμο, διαγούμιζαν ό,τι έβρισκαν στο διάβα τους ανηφορίζοντας αποφασισμένοι να πυρπολήσουν και τη Ροσκά. Ωστόσο μπροστά στη “Θεοτόκο” αναχαιτίστηκαν, σα να μπήκε στο δρόμο τους ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο. Σύμφωνα μάλιστα με τον δάσκαλο Γιάννη Βράχα, στο βιβλίο του «Από τα Δολιανά και την Κοντίβα» (1980), τα χωριά Ψιανά και Δολιανά (Στουρνάρα) υπέστησαν τη λύσσα των οθωμανών του Μουσταφά πασά της Σκόνδρας με λεηλασίες και καταστροφικούς πυρπολισμούς συθέμελα έως ότου ανοικοδομήθηκαν.