Κακογέφυρο

Πάνω στα πλευρά δυο γιγάντιων, κάθετα αντικρυστών βράχων, στην είσοδο του φαραγγιού «Πανταβρέχει» εκτείνεται αγκιστρωμένο, με συρμάτινα δεσίματα, το κρεμαστό γεφύρι, σαν μνημείο της αγωνιστικής θέλησης των κατοίκων του τόπου, να υπερβούν με πενιχρά μέσα τον δύσβατο χαρακτήρα της περιοχής παλεύοντας για την στοιχειώδη δυνατότητα μετακίνησης πεζών και μεταφοράς φορτίων.

Η τοποθεσία της κατασκευής αυτής επιλέχθηκε με γνώμονα το σημείο με την μικρότερη διάμετρο ανάμεσα στις δυο όχθες αφενός, αλλά και λόγω του ύψους, που διασφαλίζει σ’ αυτή την ελαφρά κατασκευή, την αναγκαία απόσταση απ’ τα ορμητικά νερά του ποταμού αφετέρου, με αποτέλεσμα η διάβαση του γεφυριού, λόγω της ιδιόμορφης κατασκευής του να μοιάζει, σα να προσκαλεί τους γενναιότερους και πιο τολμηρούς επισκέπτες, να ζήσουν την εμπειρία της αίσθησης, του να αιωρούνται πάνω από το χάσμα του φαραγγιού, αφού σε κάθε βήμα πάνω στις σανίδες του προκαλείται ελαφρά ταλάντωση του συρμάτινου σκελετού. Υπενθύμιση από τον τρόπο ζωής μιας προηγούμενης εποχής, δεδομένου ότι αυτό ήταν το μοναδικό πέρασμα για απέναντι και η αντιμετώπιση δυσκολιών ήταν μια καθημερινή πραγματικότητα.

Όλα άρχισαν προς το 1920 βλέποντας οι χωριανοί την ανάγκη δημιουργίας μιας σταθερής διάβασης του ποταμού, ανεξάρτητα από εποχιακά ή καιρικά φαινόμενα, με σκοπό να εξυπηρετείται το πέρασμα των Ροσκιωτών προς Δολιανά (Στουρνάρα) και από εκεί, μέσω διάσελου Καλιακούδας, προς Μεγάλο Χωριό – Καρπενήσι. Για τον λόγο αυτόν, με απόφαση των κατοίκων κατασκευάστηκε εδώ, η αρχική ξύλινη γέφυρα, η οποία δεν σώζεται, μη αντέχοντας στην φθορά του χρόνου, της οποίας ωστόσο τα λιθόκτιστα θεμέλια υπάρχουν ως και σήμερα πλαισιώνοντας διακριτικά το κρεμαστό γεφύρι και από τις δυο μεριές, σαν ανάμνηση εκείνης της πρώτης, «ηρωικής» κατασκευής.

Σχετικές πληροφορίες για την ιστορία της πρώτης γέφυρας, όπως και για την ιστορία των γεφυριών της περιοχής γενικά, συλλέγουμε από το βιβλίο του Ψιανίτη δασκάλου Γιάννη Α. Βράχα με τίτλο «Από τα Δολιανά και την Κοντίβα» Αθήνα 1980, όπου σύμφωνα με αυτό, οι τεχνίτες Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος από τα Ψιανά και ο Δολιανίτης Γιάννης Ντουφεκιάς, μαζί με τον επίσης Δολιανίτη Νικόλαο Παπαστάθη, τον τότε Πρόεδρο Κοινότητας Ροσκάς, πήραν την σχετική απόφαση κατασκευής συνυπολογίζοντας και την δυνατότητα διάβασης ζώων. Έκτοτε, η συντήρηση αυτού του γεφυριού γινόταν με επιμέλεια μέχρι το 1956, έως ότου δηλαδή κατασκευάσθηκε γέφυρα από μπετόν, σε μικρή απόσταση ανατολικότερα από την θέση της σημερινής γέφυρας, τύπου Bailey. Αποτέλεσμα αυτού ήταν από κει και μετά, να πέσει σε αχρησία εκείνο το ξύλινο γεφύρι και να εγκαταλειφθεί, ενώ επικράτησε το περιπαιχτικό προσωνύμιο «Κακογέφυρο» εκφράζοντας την αποστροφή των ντόπιων για την ταπεινή και αδύναμη γεφυρούλα συγκριτικά με την καινούργια, ευρύχωρη και στιβαρή τσιμεντογέφυρα.

Ωστόσο, σαν από κάποια ειρωνεία της μοίρας, επανήλθε η ανάγκη χρησιμοποίησης του παρατημένου «Κακογέφυρου», όταν ατυχώς η τσιμεντένια γέφυρα κατέρρευσε λόγω διάβρωσης και παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά, τον χειμώνα του 1978. Την ίδια χρονιά, ο πρακτικός μηχανικός Ανδρέας Χάσκος από τα Δολιανά σχεδίασε εκ νέου και επέβλεψε το έργο της ανακατασκευής του «Κακογέφυρου», στην ίδια θέση, αλλά με νέα μορφή, όπως υπάρχει έως σήμερα. Οι εργασίες ήταν επίπονες και πραγματοποιήθηκαν μέσα σε συνθήκες σκληρές και ριψοκίνδυνες, ενώ το έργο ολοκληρώθηκε σε δεκαπέντε ημέρες. Για την υλοποίηση του έργου κατέβαλαν από 25.000 δρχ. εκείνης της εποχής αφενός η Νομαρχία Ευρυτανίας, αφετέρου δε ο Σύλλογος «Καλλιακούδα». Σήμερα, η ευθύνη συντήρησης υπάγεται στο τοπικό Δασαρχείο.

Τα στοιχεία της γέφυρας είναι:
Μήκος =23μ. - Πλάτος= 1,50μ. - Ύψος παραπέτων= 1,30μ. - Ύψος από κοίτη ποταμού = 24μ. - Κατεύθυνση= Βοράς – Νότος.

Μια λιτή κατασκευή, φιλική προς το περιβάλλον που συνυπάρχει αρμονικά με το ιδιαίτερου φυσικού κάλλους τοπίο και αποτελεί σύμβολο του ορεινού δυσπρόσιτου χαρακτήρα της περιοχής. Αγκαλιασμένο πια το «Κακογέφυρο» με τις καταπράσινες φυλλωσιές και ανάμεσα στις επιβλητικές ράχες των βουνών, δεσπόζει στην προοπτική του φαραγγιού, με τις πέντε δέσμες συρματόσχοινά του γαντζωμένα πάνω στους βραχώδεις γίγαντες, που φρουρούν το πέρασμα παραμένοντας συμμέτοχο στη ζωή των ανθρώπων και ως έργο τουριστικού ενδιαφέροντος, αντανακλά αξία από την αίγλη του μεγαλειώδους τοπίου.

Δείτε εδώ πλάνα από το Κακογέφυρο.